It had been some time since the celebration in Little Ala Mhigo and with the events regarding Goffard and the wedding; Cliodhna had carefully tucked away her mother's temple garments and the book that had been found with it under a loose floorboard in their room. She had never outgrown prying up boards to hide things and her shared room with Erik was no exception, though he was aware of her hiding place, he respected her need to tuck them away and never asked her reason behind it or disturbed the items hidden therein.
Getting on her stomach, she slid under the bed and pried up the loose floorboard with her screwdriver. Carefully reaching in and withdrawing the leather bag she had placed there, scooting back out she sat up and turned; leaning against the bed with the bag in her lap, her jade colored gaze staring intently at it. She should open it, she wanted to open it, but Cliodhna couldn't will her hand to move, it laid there useless on the floor next to her, fingers twitching ever so slightly as they almost lifts before settling back down. Biting her bottom lip; Cliodhna closed her eyes and took a slow, slightly perturbed breath through her nose.
This was silly; it had been about twenty summers since she had last seen her mother. Cliodhna had been a girl then, a lot has changed since now...Slowly her hand moved seemingly of it's own accord; long, wine colored, nails picking at the thin strap that acted as a tie to the bag. Pulling the top of the satchel open, her hand slipped inside and brushed over the worn and familiar material; gently lifting it out and placing it on her thigh. The book came next, it was old....Cliodhna Wasn't sure by how long, but the scent of deterioration on the pages was noticeable. She had inspected it when first arriving home after that day Erik told her about it and there hadn't appeared to have any water damage so the smell must have been from age.
Balancing it on her other leg; Cliodhna set the leather satchel aside on the floor and carefully opened the book. It was then the folded piece of paper caught her eye with one word written on it... "Clio" in handwriting she'd never forget. Tentatively; she picked up the paper and slowly unfolded it, the air feeling to be sucked from her lungs as she did so, but still Cliodhna was unable to stop once her eyes slowly drifted over the page.
Geachte Clio,
ik weet dat ik al de laatste tijd ver weg terwijl je nog te jong om nu begrijp; je bent nog slim genoeg om te weten dat dingen niet deugen. Er is zoveel gebeurd sinds je geboorte op dit punt .... en nog meer BEN IK er zeker. IK had graag gezien dat zo hard voor je in mijn schaduw leren kennen en als ik eenmaal had, hoewel onze tempels gebroken en sterke drank mishandelde; ik bleef hopen dat ooit onze mensen zouden kunnen terugkeren naar het leven zoals het is ... maar ik weet nu dat kan niet gebeuren.
Er zijn vele experimenten en ellende voor je, afhankelijk van het tijdstip waarop u dit leest, als in; ze kunnen al hebben plaatsgevonden. In ieder geval, ik zal niet om u te begeleiden bij deze momenten en terwijl ik vond uw vader; hij is niet de enige heten. IK weet dat je van hem, maar er is een verandering in hem de zomers, degene die ik niet goedkeuren. Hij keerde zich terug op zijn land en daarbij de rug op ons.
Maar dat is niet het punt van deze brief of over de dingen die je vindt. IK vrees dat ik je niet meer geven om u in persoon, dus ik ben ze op door hen ergens handig IK weet je zult vinden. Het is pijnlijk, wetende dat je gekruld aan de andere kant van de deur in slaap op de vloer en op mij wachten u te laten in deze kamer, maar dat kan niet; niet tijdens mijn leven een poging om het onrecht ongedaan te maken dat is gebeurd. Het onrecht dat mij ertoe eens te meer om mijn oude leven en strijd. Maar weet deze Clio; vooral boven land, vol vertrouwen en ons nu verloren leven .... IK Strijd voor u. IK vecht zo kun je die toekomst HEB IK ooit eens gedroomd, dus u kunt doorgeven aan je eigen kinderen.
Mijn tijd groeit kort, ik voel het bij elke excursie onder het deksel van de duisternis. IK heb alleen maar betreuren in dit leven en een wens, dat ik nooit zal zien groeien en de wens dat je graag groeien en sterk nooit de details van wat er gebeurde als IK val. Terwijl IK heb omhoog u sterk, en u zijn mijn meisje, je bent te jong om onderworpen te worden aan zien. IK bid dat met de snel naderende evenementen uw vader ziet de fout van zijn wegen en beschermen u, maar ik heb weinig anders kan ik niet doen.
Clio, mijn meisje, sterk zijn en nooit twijfelen aan jezelf; je hebt het puur aan jezelf te vertrouwen.
Ingrid
"I love you" was absent in the letter, but that was how Ingrid was. She had been a hard woman and Cliodhna understood now what she had gone through in her life and the reasons for her mother's strict way of raising her. While her father had been one to dote and pamper early on with pretty dresses and toys he'd gotten in his business travels; Ingred had her in the mud doing pushups. Her mother had taken a fragile thing and tried to prepare her the best she could with the time she had. There of course had been small displays of affection, but they had been rare and well placed. Just enough to show she still loved Clio but not enough to make the spoiling her father had given worse. Though the phrase itself never showed; her mother's love was overflowing in her script that filled the page, urging her to be strong and to survive in what had been most definitely a difficult life before this point.
Plip
Glancing down in surprise, Cliodhna had noticed a small amount of moisture on the page. Fretting it would ruin the letter; she quickly placed it and the book aside gently on floor next to her. Still holding the garments, she shifted to draw her knees up to her chin and rocked slowly back and forth; clutching the black clothing as the rain continued to fall.
Getting on her stomach, she slid under the bed and pried up the loose floorboard with her screwdriver. Carefully reaching in and withdrawing the leather bag she had placed there, scooting back out she sat up and turned; leaning against the bed with the bag in her lap, her jade colored gaze staring intently at it. She should open it, she wanted to open it, but Cliodhna couldn't will her hand to move, it laid there useless on the floor next to her, fingers twitching ever so slightly as they almost lifts before settling back down. Biting her bottom lip; Cliodhna closed her eyes and took a slow, slightly perturbed breath through her nose.
This was silly; it had been about twenty summers since she had last seen her mother. Cliodhna had been a girl then, a lot has changed since now...Slowly her hand moved seemingly of it's own accord; long, wine colored, nails picking at the thin strap that acted as a tie to the bag. Pulling the top of the satchel open, her hand slipped inside and brushed over the worn and familiar material; gently lifting it out and placing it on her thigh. The book came next, it was old....Cliodhna Wasn't sure by how long, but the scent of deterioration on the pages was noticeable. She had inspected it when first arriving home after that day Erik told her about it and there hadn't appeared to have any water damage so the smell must have been from age.
Balancing it on her other leg; Cliodhna set the leather satchel aside on the floor and carefully opened the book. It was then the folded piece of paper caught her eye with one word written on it... "Clio" in handwriting she'd never forget. Tentatively; she picked up the paper and slowly unfolded it, the air feeling to be sucked from her lungs as she did so, but still Cliodhna was unable to stop once her eyes slowly drifted over the page.
Geachte Clio,
ik weet dat ik al de laatste tijd ver weg terwijl je nog te jong om nu begrijp; je bent nog slim genoeg om te weten dat dingen niet deugen. Er is zoveel gebeurd sinds je geboorte op dit punt .... en nog meer BEN IK er zeker. IK had graag gezien dat zo hard voor je in mijn schaduw leren kennen en als ik eenmaal had, hoewel onze tempels gebroken en sterke drank mishandelde; ik bleef hopen dat ooit onze mensen zouden kunnen terugkeren naar het leven zoals het is ... maar ik weet nu dat kan niet gebeuren.
Er zijn vele experimenten en ellende voor je, afhankelijk van het tijdstip waarop u dit leest, als in; ze kunnen al hebben plaatsgevonden. In ieder geval, ik zal niet om u te begeleiden bij deze momenten en terwijl ik vond uw vader; hij is niet de enige heten. IK weet dat je van hem, maar er is een verandering in hem de zomers, degene die ik niet goedkeuren. Hij keerde zich terug op zijn land en daarbij de rug op ons.
Maar dat is niet het punt van deze brief of over de dingen die je vindt. IK vrees dat ik je niet meer geven om u in persoon, dus ik ben ze op door hen ergens handig IK weet je zult vinden. Het is pijnlijk, wetende dat je gekruld aan de andere kant van de deur in slaap op de vloer en op mij wachten u te laten in deze kamer, maar dat kan niet; niet tijdens mijn leven een poging om het onrecht ongedaan te maken dat is gebeurd. Het onrecht dat mij ertoe eens te meer om mijn oude leven en strijd. Maar weet deze Clio; vooral boven land, vol vertrouwen en ons nu verloren leven .... IK Strijd voor u. IK vecht zo kun je die toekomst HEB IK ooit eens gedroomd, dus u kunt doorgeven aan je eigen kinderen.
Mijn tijd groeit kort, ik voel het bij elke excursie onder het deksel van de duisternis. IK heb alleen maar betreuren in dit leven en een wens, dat ik nooit zal zien groeien en de wens dat je graag groeien en sterk nooit de details van wat er gebeurde als IK val. Terwijl IK heb omhoog u sterk, en u zijn mijn meisje, je bent te jong om onderworpen te worden aan zien. IK bid dat met de snel naderende evenementen uw vader ziet de fout van zijn wegen en beschermen u, maar ik heb weinig anders kan ik niet doen.
Clio, mijn meisje, sterk zijn en nooit twijfelen aan jezelf; je hebt het puur aan jezelf te vertrouwen.
Ingrid
Plip
Glancing down in surprise, Cliodhna had noticed a small amount of moisture on the page. Fretting it would ruin the letter; she quickly placed it and the book aside gently on floor next to her. Still holding the garments, she shifted to draw her knees up to her chin and rocked slowly back and forth; clutching the black clothing as the rain continued to fall.
too sexy to keep unhidden 
![[Image: smomentsig2_zpsz0ccrfpc.png]](http://i1379.photobucket.com/albums/ah124/cliodhna_eoghan/art/smomentsig2_zpsz0ccrfpc.png)
